Pilny list od Faceta Chwilowo Odciętego od Twittera, Tumblra i Herbaty

Neil napisał w piątek, 30 sierpnia 2013 r. o 18:12

Brytyjski i zarazem ostatni etap gigantycznej trasy promocyjnej, która rozpoczęła się 13 czerwca, właśnie dobiegł końca. Wzięło w nim udział około 50 tysięcy osób i podpisałem prawdopodobnie około 150 tysięcy rzeczy. (W tym części ciała, lalki i szczotkę do włosów. Ale głównie książki, książki i jeszcze więcej książek.)

Na trasie było wiele pamiętnych i radosnych momentów. Na przykład: uliczkę w Portsmouth przemianowano na Ocean at the End of the Lane. I to nie byle jaką uliczkę – jest to ulica biegnąca obok Canoe Lake, gdzie chadzano ze mną na spacery w wózku i gdzie spacerowałem z dziadkami (to nieopodal ich domu przy Parkstone Avenue 36). W promieniach słońca zebrało się kilkaset osób. Burmistrz Portsmouth wygłosiła mowę, w której wymieniła mnie wśród Pisarzy Portsmouth (na liście znaleźli się również Dickens, Sir Arthur Conan Doyle i Kipling), miejski poeta laureat przeczytał dwa swoje wspaniałe wiersze, a potem ja ściągnąłem zasłonę ze znaku z nazwą ulicy i uściskałem członków swojej rodziny, rozmawiałem z ludźmi, a nawet spotkałem dziewięćdziesięcioletniego pana, który opowiedział mi, że kiedy po drugiej wojnie światowej i demobilizacji został bez dachu nad głową, moja babcia zaprosiła go na szabasową kolację, a mój wuj Ronnie podarował mu swój zapasowy garnitur…

Inwentaryzacja: Neil Gaiman (Financial Times)

Wywiad dla Financial Times przeprowadziła Hester Lacey

http://www.ft.com/cms/s/2/1e9c889e-ddf7-11e2-892b-00144feab7de.html?ftcamp=published_links/rss/magazine/feed//product#axzz2XcuK9ZYc

Neil Gaiman, 52, jest popularnym autorem powieści, opowiadań i komiksów zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci, a do jego najpopularniejszych dzieł należy seria komiksowa Sandman. Zdobył kilka nagród Nebula i Hugo, a także medale Newbery i Carnegie.

Najwcześniejsza ambicja?

Chciałem być osobą, która napisała Władcę pierścieni, co mogło okazać się trudne, skoro Tolkien już to zrobił.

Szkoła publiczna czy prywatna? Uniwersytet czy prosto do pracy?

Najpierw dzięki stypendium uczęszczałem do niewielkiej szkoły prywatnej – Ardingly College, a potem do Whitgift School. Po szkole od razu zacząłem pracować jako dziennikarz – to znakomity start dla pisarza. Uczy zadawania pytań, zwięzłości i to, co dla każdego pisarza prawdopodobnie jest najważniejsze: oddawania pracy mniej więcej na czas.

Kto był lub jest pana mentorem?

Alan Moore, który sprawił, że komiksy zaczęły być także dla dorosłych. Pisanie powieści z Terrym Pratchettem było odpowiednikiem praktyki rzemieślniczej. A Diana Wynne Jones, której wciąż mi brakuje, umiała najlepiej pisać o magii.

UWAGA: ALARM NA 15 PAŹDZIERNIKA. NIECH NIKT NIE MÓWI, ŻE NIE OSTRZEGAŁEM.

Neil napisał w sobotę, 17 sierpnia 2013 o 19:44

Dobra. Plan wygląda tak.

Jeżeli macie zamiar być w Londynie we wtorek, 15 października 2013, powinniście kupić bilety i przyjść posłuchać jak czytam Na szczęście mleko… w całości na scenie Central Hall w Westminsterze.

Wydarzenie sponsoruje Time Out Live i Foyles.

Rzeczy, które z pewnością wydarzą się tego wieczoru:

1) Przeczytam na scenie w całości Na szczęście mleko…. Zajmie to około godziny.

2) Chris Riddell będzie rysował różne rzeczy, również na żywo na scenie, tak żeby wszyscy widzieli.

Na szczęście książka (wyjaśnienie)

Neil napisał w środę 14 sierpnia 2012 roku o 9:00

Otóż nie jestem w tej chwili pewien, czy we wrześniu wychodzi jedna czy dwie moje książki. Pozwolę zatem Wam rozważyć tę kwestię za mnie.

17 września nakładem wydawnictwa Harper Children’s w USA, Kanadzie i podobnych miejscach ukaże się książka Na szczęście mleko.

Zilustrował ją znakomity Skottie Young.

Oto jak wygląda okładka:

Pewnie myśleliście, że umarłem...

Neil napisał w poniedziałek, 5 sierpnia 2013 r. o 23:36

Naprawdę nie wiem jak o ostatnim półtora miesiąca świadczy fakt, że poprzedni post na blogu zamieściłem w przeddzień wydania Oceanu na końcu drogi, 17 czerwca. Mówi pewnie przede wszystkim to, że kiedy miałem wolną chwilę byłem zbyt zmęczony, żeby pisać blog.

Postaram się więc pokrótce przedstawić, co się wydarzyło.