...Trafiłeś doskonale. Bo to Neil Gaiman wraz z Chrisem Bachalo, Markiem Buckinghamem i Davidem McKeanem zabiera nas na opowieść o najbardziej niezwykłym zjawisku na tym i wszystkich innych światach. O czymś tak ulotnym, że wystarczy na chwilę odwrócić głowę, a już znika niczym przyduszony płomień. A jednocześnie o czymś tak wytrwałym, że niczemu jeszcze nie udało się z niego oczyścić świata. O największej z tajemnic. O życiu.
Z pozoru koncepcja z tych najbardziej trywialnych. Zamknięty w sobie szesnastoletni chłopak, wstydzący się nawet swojego imienia, dzięki „oryginalności” rodziców, którzy sądzili, że wspaniałym pomysłem będzie nazwanie jedynego syna Sexton. Rodziców, którzy jako zadeklarowani hippisi i zwolennicy ideałów rozeszli się, gdy trzeba było gonić za prawniczą karierą i wszystkimi blaskami i cieniami codzienności. Przeżywając swe wszystkie egzystencjalne dolegliwości, nie widząc żadnego sensu w niczym ani nikim, decyduje się opuścić ten żałosny padół pełen samych łez i skończyć ze sobą... Kiedy to jedno spotkanie odmieni wszystko. W żaden sposób nie zdaje sobie sprawy z tego, co go czeka, kiedy spotyka pewną niezwykłą młodą dziewczynę. Ubrana na czarno, ciemnowłosa, o niezwykle bladej cerze, nosząca na szyi srebrny krzyż egipski kryje w sobie więcej, niż by się mogło wydawać.
Tak oto rozpoczyna się niezwykła podróż po Nowym Jorku, w czasie której spotykamy przedziwną galerię postaci, w tym i również kilkoro starych znajomych... Jest Szalona Hettie, jedna z osób, o których można by powiedzieć, że przekroczyli granice obłąkania i przeszli na drugą stronę do kompletnie nieznanych lądów, potrzeb i celów życia. Jest i starszy mężczyzna nazywający się Eremitą, poszukujący władzy i mocy. Nie waha się przed niczym, co chociaż częściowo przybliżyłoby go do tego celu, przy czym kompletnie nie rozumie jak różne mogą być sposoby zdobywania i utrzymywania władzy. Spotykamy też dziewczynę w zaawansowanej ciąży, która stara się pokazać wszystkim dookoła jak to bardzo mogłaby być zbuntowana i przeciwna przeróżnym autorytetom, gdyby tylko chciała. Gdyby tylko mogła. Dziewczynę uciekającą przed demonami przeszłości do wielkiego miasta, żeby rozpocząć zupełnie inne życie i zapomnieć o wszystkim, co było kiedyś. Gdyby tylko to było możliwe... I to wcale nie są wszyscy z poznanych ludzi...
Cała ta galeria barwnych i zwyczajnych, zdumiewających i prozaicznych postaci stoi na drodze parze bohaterów podczas ich nocy nie do zapomnienia. Z jednej strony Sexton i jego młodzieńczy nihilizm, cynizm, jak i oczywiście przekonanie, że doskonale zna pobudki wszystkich ludzi dookoła, pobudki które w żaden sposób się od siebie nie różnią. Zaś z drugiej strony... Dziewczyna, którą nazywają Didi, a która sama o sobie mówi, że jest śmiercią. Starająca się przeżyć jak najwięcej, jak najmocniej uchwycić się przemijającego czasu. Ciesząca się najzwyklejszymi zdarzeniami, możliwością spędzania czasu z ludźmi. Ciesząca się wszystkim tym co ją może spotkać. Mimo tego, co ją spotkało wcześniej. Mimo tego, co nieuchronnie musi się wkrótce stać... Chyba ciężko o bardziej dobraną parę bohaterów, ciężko o lepszy dialog dwóch różnych postaw życiowych. Co z tej niezwykłej podróży wyniknie zarówno dla jednego jak i dla drugiego (oraz dla wszystkich spotykanych przez nich ludzi)? W jaki sposób zwyczajne i niezwyczajne rozmowy będą w stanie odmienić zwyczajne i niezwyczajne ludzkie życie? A wreszcie jak zakończy się ich historia, oraz kim naprawdę okaże się dziewczyna spotkana w tak niezwykłych okolicznościach? Oczywiście w żadnym wypadku nie zamierzam tutaj zdradzać zakończenia historii. Pozostaje mi tylko zachęcić do sięgnięcia po nią.
Zwłaszcza, że trzy lata temu Egmont wydał w polsce zarówno „The High Cost of Living”, jak i inną opowieść („The Time of Your Life”), w tomiku zatytułowanym po prostu „Śmierć”. Na temat polskiego wydania, tłumaczenia, etc. wypowiedzieć się nie mogę - rzecz czytałem w oryginale i znam tylko wersję angielską. Zwłaszcza, że w tej chwili nawet łatwiej kupić oryginalne wydanie, niż polować na niedostępne w znanych mi księgarniach tłumaczenie. Ale myślę, że warto to przeczytać, niezależnie od wydania. A dla fanów obrazkowych historii Gaimana to już z pewnością coś, co trzeba znać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz