Myśli o Bone

Wciąż jestem w trakcie powtórnego czytania Bone. Czytanie początkowych odcinków po raz pierwszy odkąd pisałem wstęp do "The Great Cow Race" ("Wielki Wyścig Krów", przyp. Varali) było naprawdę dziwne, w świetle tego, jak potoczyła się historia, ale najbardziej imponujące i zaskakujące w tej części Bone jest to, jak niesamowicie konsekwentna była od samego początku akcja.

Oto cytat G.K. Chestertona na temat "Klubu Pickwicka" Dickensa, gdzie mówi

...wadą Pickwicka (o ile to wada) jest zmiana, nie w bohaterze, lecz w całej atmosferze. Nie chodzi o to, że Pickwick staje się innym człowiekiem, lecz o to, że "Klub Pickwicka" staje się inną książką. I jakkolwiek artystyczne mogą być obie części, w ścisłej sztuce ta kombinacja musi być nazwana nieartystyczną. Napisanie opowieści, w kórej człowiek tak tchórzliwy jak Bob Acres zostaje tak odważny jak Hektor jest nawet artystycznie usprawiedliwione. Jednak pisanie opowieści, któa zaczyna się w stylu "The Rivals" ("Rywale", przyp. Varali), a kończy w stylu Iliady. Innymi słowy: nie przeszkadza nam metamorfoza bohatera w trakcie akcji, jednak nie jesteśmy przygotowani na metamorfozę pisarza w trakcie pisania książki.

CHESTERTON-- "Charles Dickens, The Last of Our Great Men"
(w tym miejscu Neil najprawdopodobniej się pomylił, ponieważ jedyną książką Chestertona o podobnym tytule jest "Charles Dickens, The Last Of The Great Men- czyli "Charles Dickens, ostatni z wielkich ludzi". Wiem, szczegół, no ale... :-) przyp. Varali)

... i na tym, jak myślę, polega problem, który ma wielu czytelników Cerebusa (opowieści tworzonej przez niemal 30 lat) i który dotyczyłby też Sandmana, gdybym wciąż go pisał-- już nie byłem osobą, która go zaczęła dziesięć lat wcześniej. I sądzę, że gdyby ktoś mnie zapytał, skojarzyłoby mi się, że także Bone zaczął się jak Walt Kelly, a skończył jak Tolkien. Lecz nie, wszystko, o czym mówiły ostatnie części Bone było zdecydowanie zarysowane już w pierwszych książkach.

No tak. Wracam do czytania i robienia notatek.